Antigua
Door: Saskia Marshall
Blijf op de hoogte en volg Saskia
30 Maart 2016 | Guatemala, Quetzaltenango
Hola! Wat heb ik een bijzonder en leuk weekend gehad in Antigua. Om 15.30 werd ik opgehaald door een taxi, daar zat nog een man in uit Amerika die naar een ander plaatsje zou gaan. Na ongeveer twee uur rijden moest ik overstappen op een mini bus. Daar ontmoette ik twee gezellige dames uit Mexico die voor semana santa naar Antigua waren afgereisd. Het was een aardige man achter het stuur want we kregen zelfs een plaspauze, dat gebeurd niet vaak in Guatemala.... Normaal zou de rit ongeveer 3 uur moeten duren maar vanwege semana santa hebben we er bijna 6 uur over gedaan. Onderweg naar Antigua waren er namelijk allemaal processies aan de gang die dwars over de 'snelweg' gingen. Super gaaf om te zien natuurlijk maar ik wilde heel graag op tijd in Antigua zijn om de grootste processie mee te kunnen maken. Dat is gelukt! Ik heb Karoline ontmoet in een cafe bij het park, de vrouw waar zij al twee nachten had geslapen en ik dus ook nog een avond zou gaan slapen, was ook gezellig mee. Haar naam is Luisa en komt uit Guatemala maar is getrouwd met een duitser. Ze wist dus wel hoe ze ons door de mensenmassa vooraan moest krijgen... Daar stonden we hoor eerste rang waar we amper konden ademen door de wierrook maar dat maakte ons niet uit. De optocht begon met de geboorte van Jezus en eindigde uiteraard met zijn dood, het is eigenlijk te vergelijken met carnaval maar dan anders. Grote wagens met beelden van Jezus e.a. Iedereen kreeg een kaars om aan te kunnen steken tijdens de komst van de laatste 'wagen'. Die werd gedragen door ongeveer 120 man gekleed in zwart en was daarmee de grootste van de optocht. Jezus ligt dan opgebaard in een glazen kist met daar omheen bloemen. Wij stonden in een bocht en ze konden de draai niet maken dus werden we letterlijk naar achteren geduwd. Uh toen had ik wel even een momentje van paniek, net als honderd anderen. Gelukkig raakte er niemand gewond op een paar kleine brandplekken van de kaarsen na. Na de processie zijn we terug naar het huis gegaan waar ik ook een nacht mocht slapen. Vanaf hun dakterras kon je de actieve vulkaan zien. Super super super vet, ik heb er geen andere woorden voor! We kregen een verrekijker om het nog beter te kunnen zien. Heel bijzonder om mee te maken! Na een goede nachtrust hebben we heerlijk ontbeten in hun prachtige tuin. Later die ochtend hebben we de chickenbus naar het centrum van Antigua genomen. Zo grappig dat in ieder stadje de chickenbus anders is, andere muziek en decoratie. We wilden eerst onze bagage lozen dus zijn we naar ons hostel gegaan. Het was echt een hele warme dag en ik was daar niet op gekleed...... We moesten dus 'noodgedwongen' naar de markt om iets luchtigs te kopen. Erg vervelend begrijp je wel.. De markt is een soort overdekt dolhof waarvan je niet verwacht levend uit te komen. Echt te bizar voor woorden ik snap ook niet wie dat heeft bedacht. Het zijn onwijs smalle paadjes waar je net met z'n tweeën naast elkaar kunt lopen. De daken zijn gebouwd op Guatmalteeks formaat en aangezien de mensen hier niet groter dan 165 cm zijn..... Is er natuurlijk geen reden om de daken hoger dan dat te maken. Voor mensen die last hebben van claustrofobie of andere gerelateerde aandoeningen, is deze markt zeker geen aanrader. Wonder boven wonder zijn we er doorweekt van het zweten levend uitgekomen met een mango en twee bananen. Ik hoor je denken: geen luchtige kleding? Nope. Het is namelijk mode hier om shirts met grote gaten te dragen of shirts met oerlelijke ketting slingers van goud die vast zijn genaaid. En de jurken zijn of net over je bil of op struikelformaat. Met een ervaring rijker zijn we opzoek gegaan naar een supermarkt en een apotheek. Waarom apotheek? Ik was namelijk gestoken door joost mag weten wat en me enkel was ongeveer zo dik als me rechter bil. Ik kreeg antibiotica kuur voor 2,5 dag die ik niet ingenomen heb..... Ik wilde namelijk alleen een zalfje maar goed mijn spaanse woorden kennis is niet heel breed dus ik nam genoegen met de kuur met de gedachten dat ik die vast nog ergens zou kunnen gebruiken de komende 8 maanden. Om te vieren dat het ons laatste weekend samen was en we beide gestoken waren door iets raars hebben we maar een fles rode wijn aangeschaft. Tijdens het nuttigen verlangde we onwijs naar sushi, dussssss lang leven google! We hebben 40 minuten rond gelopen en gezocht naar een sushi restaurant die dicht bleek te zijn vanwege semana santa. Fijn! Toen we de moed hadden opgegeven en eigenlijk gewoon gigantische honger hadden (inmiddels 21.00) was daar ineens een sushi restaurant waar we dus gedurende ons verblijf in Antigua waarschijnlijk al 45 keer langs zijn gelopen, aangezien het restaurant 300 meter van ons hostel verwijderd was. Het gevoel van: hoe hebben we dat niet kunnen zien konden we snel omzetten in: yeahhhh food! Het is overigens niet onze schuld dat je tijdens het lopen niet om je heen kunt kijken. Je kunt namelijk niet in Guatemala over straat lopen zonder naar de grond te kijken. Het is namelijk normaal dat voetpaden 30 cm breed zijn, 1 meter hoog en vol met gaten en andere achterlijke dingen zitten. Ik stoot over het algemeen al vaak me tenen maar als ik hier nog langer blijf houd ik geen teen meer over. Al na de eerste week heb ik geleerd altijd me flesje dettol ontsmetter en pleisters bij me te dragen omdat het gewoon onmogelijk is om niet je teen te stoten! Maar goed, de sushi smaakte heeeeel goed. Daarna begon onze zoektocht naar een bar die volgens mij niet bestaat. Volgens google maps zou de bar in een kerk moeten zijn. Wat klopt er niet? Volgens de site en het adres dat we hadden moest het toch echt daar zijn, nou niet gevonden hoor. Wat we wel hadden gevonden was een soort foodtruck festival. ik weet het.... Geen voedsel van de straat eten maar dit konden we niet weerstaan. Er stond een vrouwtje churros te bakken die gewoon 5 keer zo dik als normaal waren. Een soort super churro die onwijs goed smaakte. We hebben nog veel gewandeld door Antigua maar waren eigenlijk ook wel moe, we hebben nog een drankje gedaan en zijn terug naar ons hostel gegaan. De volgende ochtend waren we al vroeg wakker omdat een andere meid uit onze kamer om 07.30 al werd opgehaald. Als ontbijt hadden we mango en banaan van de markt met yoghurt en muesli. Een stevig ontbijt voor een drukke dag. Me voet werkte alleen niet helemaal mee... Nog steeds dik en pijnlijk wat het lastig maakte om uberhaupt te lopen laat staan op slippers. We hebben de tuc tuc genomen naar een viewpoint, vanaf daar kon je heel Antigua en omgeving zien. Achteraf erg blij dat we omhoog zijn gegaan met tuc tuc want het was echt bloed heet. We hebben daar even genoten van het uitzicht en wat foto's gemaakt. Uiteraard zijn we wel naar beneden gelopen wat een leuk pad was om te wandelen. De rest van onze uurtjes hebben we gespendeerd aan het slenteren van monument naar monument. Er waren door de stad nog steeds processies bezig dus we hebben ook daar nog veel van kunnen zien. Om 15.00 vetrok mijn busje terug naar Xela, time to say goodbye!? We hebben besloten dat we elkaar sowieso nog gaan zien voordat we Guatemala verlaten dus waarschijnlijk volgende week zullen we elkaar nog zien. Uiteraard houden we gewoon contact! De terug rit was een stuk sneller dan heen. Binnen 3,5 uur was ik weer thuis inclusief plas pauze, weer zo'n aardige man achter het stuur. Bij thuiskomst was me kamertje opgeruimd, schoongemaakt, kleding gevouwen en me bed verschoond. En natuurlijk stond me gastmama al lekker voor ons te koken. Wat bof ik toch! Maandag en dinsdag ben ik weer op het project geweest in de ochtend en in de middag naar school van 14.00 tot 19.00. Dat waren toch wel twee intensieve dagen... Ik heb inmiddels mijn draai gevonden op het project, iets waar ik misschien wel bang voor was omdat ik nu een soort gehecht ben geraakt aan de kindjes... Ook met de meiden kan ik nu communiceren wat natuurlijk komt door de spaanse lessen die ik extra genomen heb. Wat een geweldige lerares had ik! Ik vertelde haar wat ik wilde weten en daar werden alle uren aan besteed. Gisteren was me laatste dag en ik was zo moe dat ik bijna in slaap viel. We zijn dus gezellig gaan wandelen en praten met mensen, dat is echt de beste manier om spaans te gaan spreken. We zijn gezellig naar een cafe gegaan om verder spaans te babbelen. Echt een wereld mens, ik had het niet beter kunnen treffen. Vandaag was ik vrij van alles. Geen school geen werk geen afspraken en geen verplichtingen. Heeeeerlijk! Ik ben met de dochters van mijn gastgezin en Pablo gaan 'shoppen' omdat de geweldige wasserette mijn kleding op 1000 graden hadden gewassen en dus bijna alles gekrompen is... Bedankt hoor nu heb ik dus weer een reden om te shoppen. Nee zonder dollen is het wel gewoon shit dat bijna alles te klein is. Maar ach we bekijken het maar positief, alles wat te klein is geworden heb ik aan de meiden van me project gegeven. Dat maakt alles toch wel weer goed!