Adios Monterrico, Hola Antigua!

Ik zal even beginnen met afgelopen weekend. Echt super leuk! Mensen die ik heb ontmoet in Xela zijn naar Monterrico gekomen afgelopen weekend. Omdat ik geen wifi had de hele week wist ik niet waar ze zouden verblijven dus had ik me eerste nacht zelf geboekt in achteraf een ander hostel dan zij. De eerste avond zijn we naar een salsa bar gegaan met alleen maar locals. Erg leuk omdat we eigenlijk gratis salsa lessen hebben gekregen van ze. In de nacht hebben ze mij naar m'n hostel gebracht, eerst 10 minuten staan bonken omdat de deur al dicht zat. Toen er eindelijk werd open gedaan begon het volgende avontuur....... De gasten die in mijn dorm room sliepen hadden de deur van binnen uit op slot gedaan!? Whaaaaaaat..... Ik kon dus met geen mogelijkheid naar binnen. Ik heb zeker een half uur staan kloppen en 'roepen' waardoor ongeveer iedereen wakker werd behalve hun.. Bijzonder toch? Wat een lulletjes zeg. Maar goed al mijn spullen stonden in de kamer dus ik had niks! Geen telefoon, geen muggenspray, geen tandenborstel helemaal niks. Ik heb nog nooit mee gemaakt dat mensen een dorm room op slot doen? Dat kan ook gewoon niet omdat er nog 6 anderen slapen. Echt wat een drolletjes zeg. Ik was dus noodgedwongen op een bankje te slapen. In me natte jurk omdat we een duik in de zee hadden genomen.. Ach adem in adem uit, na een bijzondere paar uur op het bankje werd ik wakker met een pijnlijke enkel. Niet zo raar dacht ik want er lopen hier 67 verschillende insecten rond en ik lag daar gewoon als aas voor ze. Buiten me enkel om had ik zeker 20 nieuwe muggen bulten. Maar goed om 6 uur in de ochtend ben ik opnieuw op de deur gaan bonken. Na 10 minuten werd er eindelijk open gedaan, naakt!? Een ander meisje lag ook nog in dat bed. Ik begreep nu wel waarom er niet open gedaan werd.. Ik bedankte hem voor het op slot doen van de deur en voor het open doen, hij reageerde niet op wat ik zei wat mij uiteraard nogal irriteerde. Zo rebels als ik ben heb ik het grote licht aangezet, de ventilator uit gezet (die je echt wel nodig hebt) en ben ik zo luid mogelijk me tas in gaan pakken. Het deed ze weinig en eigenlijk maakte het mij ook niet meer uit ik wilde gewoon weg. Dus daar ging ik met me tasje om half 7 in de ochtend naar het hotel waar mijn vrienden uit Xela verbleven. Rosa en Seeley hadden hun deur niet op slot gedaan, GELUKKIG! Dus ik ben gezellig bij ze in bed gesprongen en heb nog een paar uurtjes kunnen slapen. Toen we wakker werden begrepen ze er natuurlijk de ballen niet van haha maar we hebben er hard om kunnen lachen. Omdat ik daar officieel nog niet verbleef ben ik in een ander restaurantje gaan ontbijten waar ik ook nog even gebruik kon maken van de wifi. Daarna hebben we een schaduw plekje op het strand gevonden waar de bijna de hele middag hebben relaxt tot we honger kregen. We zijn in een leuk restaurantje gaan eten en daarna gingen zij een tour doen door de mangrove, wat ik natuurlijk al meer dan genoeg keren had gezien.. Ik voelde me ook niet echt lekker, me oorontsteking was nog goed aanwezig en me enkel begon op te zwellen en blauw te worden. Tijdens hun tour ben ik op bed voor de ventilator gaan hangen, na wat pijnstillers voelde ik me iets beter. In de avond hebben we op straat gegeten wat echt mega lekker was. Een soort vegetarische loempia's mmmmm. Na het eten zijn we naar een bar gegaan met live muziek, hebben we gezwommen in de zee en salsa gedanst. We waren erg laat terug in het hotel dus het begon al aardig op te warmen. We hebben daarom nog een aantal uurtjes gebruik gemaakt van het zwembad. Sommigen zijn nooit naar bed gegaan maar Seeley en ik wel. Mijn enkel groeide met het uur dus ik dacht dat koelen in het zwembad wel effect zou hebben. Maar dat mocht niet baten. We hebben met z'n allen nog geluncht en daarna zijn ze weer terug naar Xela gegaan en ik terug naar Arcas. Daar aangekomen werd wel duidelijk dat het niet helemaal goed was met m'n enkel. Maar in Monterrico en omgeving is geen ziekenhuis... Dichtstbijzijnde was 2,5 uur rijden wat dus niet echt een optie was. Een Guatemalteek heeft mijn voet bedekt met theezakjes en warm water. Zou moeten helpen maar deed weinig. Volgende ochtend zijn we naar kliniek gegaan in Monterrico waar een 'dokter' aanwezig was. Hij concludeerde dat ik gebeten was door een spin en er een infectie in mijn voet was ontstaan en daar boven op een allergische reactie. Fijn! Op dit moment kon ik er al niet meer op staan en al helemaal niet mee lopen. Ik heb opnieuw een antibiotica kuur gekregen voor 7 dagen, anti allergie pillen voor 3 dagen 6 pillen per dag en een soort plas tabletten om de zwelling weg te krijgen. Oke zoals je begrijpt wilde ik weg uit Monterrico. Mijn lichaam wilde daar duidelijk niet zijn! Gistermiddag zou om 4 uur een shuttle mij naar Antigua brengen. Maar goed alles wat mis kon gaan is ook gebeurd dus ik had het volgende ook wel aan kunnen zien komen.. De shuttle kon niet naar Monterrico komen omdat er een demonstratie aan de gang was ongeveer 8 km voor Monterrico. Het verkeer werd dus in beide richtingen geweigerd. Oke shit en nu.. Gelukkig was er een meneer die wel een vriend had die me daar heen wilde brengen zodat ik te voet de demonstratie kon passeren en naar me busje kon. Dat klinkt natuurlijk als een goede deal, als je kunt lopen.. Gelukkig kon ik er de humor wel van inzien want echt alles wat mis zou kunnen gaan is gebeurd en dat is toch best komisch als je er zo over nadenkt. Binnen 5 minuten was de meneer met de auto er en hij zag mijn klompvoetje dus droeg mijn backpack naar de auto en heeft me 40 centimeter voor het busje af kunnen zetten. Echt zo lief en behulpzaam! Zo daar zat ik hoor in het busje naar Antigua. Adios muggen, spinnen, kikkers zo groot als een kat, hagedissen en alle andere rare beesten. De aardige meneer van het busje heeft me zelfs voor mijn hostel afgezet en mijn backpack naar binnen gedragen. Wat wil je nog meer?! Nu het leukste van het verhaal.... Karoline is ook gewoon in Antigua!!! Ze is terug gekomen uit Belize om hier nog een vulkaan te beklimmen. Morgen gaat ze weer verder reizen. Echt onwijs leuk om elkaar nog even te zien. We hebben gisteren samen gegeten en straks zien we elkaar weer. Met mijn voet gaat het inmiddels 20 keer beter. De pillen doen wat ze moeten doen want de zwelling is bijna weg en de pijn is dragelijk. Mijn oortonsteking is ook zo goed als weg gelukkig maar want dat zou dramatisch zijn in het vliegtuig naar Peru. Het was een juiste beslissing Monterrico te verlaten! Het volgende verslag schrijf ik vanuit Peru want vrijdag verlaat ik Guatemala. Ik ben benieuwd wat voor avonturen Peru mij zal brengen...........