Avontuurlijk Nepal

Namaskar (dit is de wat beleefdere vorm van 'hallo') ook al gebruiken alleen de toeristen deze vorm van groeten. Ik heb inmiddels wat dagen op het schooltje gewerkt en ik moet zeggen dat het best leuk wordt. De kinderen vinden het leuk om les te krijgen van een 'blanke' want dat is natuurlijk veel spannender. Ik heb blank tussen haakjes gezet omdat ik eigenlijk overal wordt aangezien voor Nepalees. Waarschijnlijk het bruine kleurtjes dat ik inmiddels heb en toch een uiterlijk wat ze niet helemaal kunnen plaatsen. Heel bizar maar in bijna alle landen waar ik geweest ben zien ze me aan voor een lokaal persoon. In Indonesië werd er bijvoorbeeld gewoon in Bahasa tegen me gepraat, tot ze mijn verwarde blik zagen en besefte ze pas dat ik niet van daar kwam. Eigenlijk het zelfde verhaal hier in Nepal. Echt heel grappig want ze vragen allemaal of ik op familie bezoek ben en als ik ze dan vertel dat ik uit Nederland kom liggen ze helemaal in een deuk, want dat kan echt niet hoor. Toch een beetje een kiwi look van daddy misschien? Het is ook wel leuk dat voor Nederlanders een andere taal best makkelijk is uit te spreken, in tegenstelling tot engelse mensen. Nu ik dus wat woordjes in Nepalees heb geleerd maak ik natuurlijk helemaal indruk op ze. Echt hoor jongens reizen is zo enorm mooi en kostbaar dat ik mezelf af en toe af vraag wat ik in godsnaam moet gaan doen straks in Nederland.. Natuurlijk heb ik plannen en ideeën maar beter dan dit kan het toch niet worden? De vrijheid, de vriendelijkheid en charmes van een land... Dat heb ik toch nooit echt gevonden in Nederland. Ach we gaan het allemaal zien als ik weer terug ben voor nu gewoon zo min mogelijk er aan denken en lekker genieten dacht ik zo.

Ik heb inmiddels een ander cafe gevonden waar echt super relaxte live muziek is en heerlijk eten, wat willen we nog meer. Oja en natuurlijk goede wifi en STOPCONTACTEN! Ik heb trouwens ineens best veel stroom in het huis waar ik woon. Blijkbaar (heb ik me laten vertellen) hoe meer regen er valt hoe meer stroom er is. De logica ervan, ik heb geen idee? Ookal heb ik wel gelezen over hydro elektriciteit dan wordt het dus opgewekt door water. Zal dat het zijn? Ik zit inmiddels ook onder de bultjes van rode mieren beten. Whats new... Deze keer in ieder geval niet op m'n kont, je moet ook niet op een nest gaan zitten... Vinden ze niet zo leuk. Deze keer meer m'n voeten en armen eigenlijk alle plekken waar ze bij kunnen als ik op bed lig. Mieren en kakkerlakken zijn m'n vaste kamergenootjes. Heel fijn hoor en erg betrouwbaar want ze laten je nooit alleen.. Och vergeet ik bijna m'n beste vrienden, muggen! Die staan ook altijd aan mijn zijde.
Er lopen hier ook een heleboel straat honden maar ze zien er allemaal goed uit hoor. Ze vinden kroelen alleen niet zo leuk als dat ik dat vind. Ik vraag me wel af waar de katten zijn? Ik heb er denk ik eentje gezien sinds ik in Nepal ben gearriveerd. Vreemd, misschien toch geen kip in de kip curry... He gedver ik moet ik er niet aan denken.
De mensen zijn hier trouwens heel relaxed, je wordt niet tot weinig lastig gevallen en je kunt gewoon rustig langs winkeltjes lopen zonder dat ze je naar binnen trekken. Het klimaat valt me toch wel even flink tegen ik was echt helemaal voorbereid op maximaal 25 graden en een koel briesje. Maak er maar 35 van met een broeierig smaakje. Ik ga inmiddels ook niet meer de deur uit zonder mijn paraplu. Echt een wereld ding! In regen en zonneschijn, hij beschermd me tegen alles. Ik doe ook echt m'n best niet nog bruiner te worden want dit kan echt niet hoor.. Kindjes zijn gewoon trots als ze 'witter' zijn dan mij en dat is niet lastig. Echt ik blend helemaal in hier. Morgen ga ik raften (waarschijnlijk post ik dit zondag pas dus kun je ook nog in geur en kleur lezen hoe de ervaring was) nou geloof me ik schijt peentjes. Het stelt me ook niet echt gerust dat sommige bedrijven het niet eens aanbieden tijdens monsoen tijd omdat het water dan te heftig is....... Moeten ze net aan mij vertellen natuurlijk. Nou goed morgen wordt DE dag dat ik mezelf over mijn ergste angst ga heen zetten, raften.. Laat mij maar van een klif springen, uit een vliegtuig aan een touwtje naar de andere kant dat doet me helemaal niks maar raften... Water... Ik kan dit! Ik kan dit, ik kan dit.. Zo zit al ongeveer de hele dag en avond. Waarschijnlijk vind ik het gewoon super vet laten we daar ook gewoon vanuit gaan. Zondag had ik bedacht om naar de stoepa op de berg te lopen, volgens mijn boekje doe ik daar twee uur over. Je hebt een trap kant en een bos kant nou als ik ergens een hekel aan heb is het trappen lopen dus ik ga mooi via het bospaadje naar boven.
Oke raften was GEWELDIG. Ik heb echt bijna staan huilen toen ik de rivier zag en het waren echt de ergste 3 uren ooit in een bus... Maar wat was het gaaf! Ik hoop echt dat ik ergens de filmpjes van mijn gopro kan halen zodat jullie het kunnen zien. Wauw ik scheet echt 7 kleuren in m'n broek.... Die rivier was dus echt niet normaal wild en in raften heb je dus 6 klasse. Klasse 1 is heel rustig en klasse 6 is de kans op dood gaan erg groot. Nou dit was een dikke 3! De hele busrit reed ik dus al langs de rivier...... En me hart sloeg af en toe over als ik de stroming en golven zag, dat is echt niet gezond hoor. Nou stond ze hoor klaar om te gaan met een zwemvest en een helmpje. Alles in me schreeuwde dat ik keihard weg moest rennen en absoluut niet die boot in moest gaan. Tijdens de uitleg kwam er dus een bootje langs en die bleven dus hangen in een 'wasmachine' super gevaarlijk want dat kan de boot omslaan. Gelukkig kwamen ze eruit zonder kleurscheuren maar dat maakte het nou ook niet echt aantrekkelijk om het bootje in te stappen. Ik mocht op de tweede rij zitten daar was ik volgens onze 'kapitein' het veiligst. Diegene die de meeste actie wilde mochten voorin omdat je daar dus alle schokken opvangt. Voorin kon je dus maar met één been klemmen en ik kon met twee benen klemmen onder de ja wat zullen we het noemen... Een soort bumper drollen? Hij vertelde me dat ik juist uit de boot moest hangen om de meeste grip te hebben. Nou daar gingen we hoor me hart zat in m'n keel en ik had het gevoel dat mijn benen spaghetti sliertjes waren en dus elk moment onder die drollen vandaan konden komen. Vrijwel direct kwamen we in een heftig stuk waardoor de boot zijwaarts ging en natuurlijk met mijn kant richting de golven.... We werden in een soort gat gezogen waardoor er een enorme golf tegen ons aan klapte en de voorste jongen dus naar de andere kant van de boot knalde. Was ik even blij dat ik met twee benen kon klemmen..... Ik moet zeggen dat het wel heel fijn was om gelijk zo heftig te beginnen, we waren allemaal zeiknat maar ik wist nu wel wat ik kon verwachten en dat ik dus goed kon klemmen. Toen ik de golf zag komen wilde ik echt heel hard huilen en ik was echt heel bang dat ik eruit zou knallen en dood zou gaan. Overkomt mij natuurlijk weer dacht ik en geloof me dat water heeft geen genade... Als je in zo'n gat gezogen wordt mag je hopen dat je zwemvest zijn werk doet anders overleef je het echt niet. Nou de hele rivier was zoals het eerste stuk op een paar rustige stukjes na en na de eerste 10 minuten kon ik er echt van genieten. Echt de omgeving is zo vet het is gewoon bijna jammer dat je alleen maar met de rivier bezig bent. Onze gids was ook echt een top vent, hij wist ons allemaal goed te motiveren. Op een bepaald stuk mocht er gezwommen worden... Ja doei he dacht ik natuurlijk. Het was echt geen rustig water en de stroming zag eruit alsoftie me op ging eten. Ajoh zegt die man, je durft niet? Plons daar lag ik. En wat ben ik blij dat hij dat heeft gedaan! Wauw dat is zo geweldig gaaf... Nou ik kan er wel uren over praten denk ik. Ennuh die berg waar ik het over had, die kan ik echt even niet beklimmen hoor. Ik heb echt overal spierpijn en zelfs ik vraag me af waarvan. Ik was denk ik gewoon zo gespannen in die boot dat al m'n spieren overuren hebben gemaakt..
Inmiddels zit ik weer in mijn favoriete cafeetje voor de laatste keer. Ik heb net m'n wasje weggebracht en vanavond ga ik nog even gedag zeggen op het weeshuis. En dan lekker me backpack inpakken en morgen vroeg stap ik weer de bus in, deze keer een ritje van 8 uur? Hoop ik.. Maar goed ik heb een euro meer betaald dus als het goed is heb ik deze keer echt airco en een eigen stoel. Ik ben benieuwd!
De reis door Nepal begint morgen dus echt en ik heb er onwijs veel zin. Dussssss de volgende update heb ik de grootste vliegende vogel ter wereld gezien (hoop ik) en de geboorte plaats van Budha.

Nu dacht ik dus dat ik het zondag zou uploaden... Lag gewoon de site eruit! Helaas dus nu inmiddels woensdag, plak ik er gewoon nog wat avonturen aan vast.
De bus viel erg tegen.... Na 4 uur gezeur van 3 toeristen in de bus werd dan eindelijk de airco aangezet, de rit heeft inderdaad iets meer dan 8 uur gekost. In de bus heb ik een Australische man ontmoet die al 10 maanden rond hangt in Azië. Hele aardige gast en is op reis met z'n trommeltje en aladin broeken en natuurlijk de geurstokjes. Super leuk en voor mij erg leerzaam omdat hij me veel verteld over mediteren en over zijn levensstijl. Toch een apart wereldje hoor.. Ook tijdens de busrit een Nepalees ontmoet die al 5 jaar studeert in Amerika en op familiebezoek is. Altijd handig zo'n local en een onwijs aardige gozer. Ik vertelde dat ik een goedkoop hotel had gezien waar ze een slaapzaal hadden dus we zijn daarheen gegaan. Nou nou nou jongens dat zag er uit.......
Maar goed wat kan ons het schelen het is een goedkope oplossing. Alles zat onder de schimmel (echt ALLES) bedden, matrassen, lakens, muren noem het maar op. We hadden besloten dat we dat wel aan konden twee nachtjes, nou echt deze staat zeker hoog in mijn top 5 van meest slechte hostels. Maar wat hebben we gelachen echt het was te erg voor woorden. Na een 'geweldige' eerste nacht van kakkerlakken van je bed pieken en panisch wakker worden van alles wat je voelt.. Zijn we naar de tempels gegaan. Fris en fruitig zijn we begonnen aan de Maya Devi tempel, DE geboorteplaats van Budha. Schoenen uit natuurlijk en oja had ik al verteld dat het daar ongeveer 42 graden was? Juist je voeten verbranden dus als een malle op die hete stenen. Heel interessant om de opgravingen te zien en de 'exacte' geboorte plaats van Budha. Daar ook de beroemde boom waar hij onder zat de boom die om zijn schaduw groeide. Echt een immens grote mooie boom. Overal zie je vlaggetjes hangen: gebeds-vlaggetjes. Echt een onwijs mooie omgeving en een kalmte die er heerst. Veel monniken en boeddhisten zijn in en rond om de tempel te vinden. Daarna zijn we bijna alle andere tempels gaan bezoeken, uiteraard is niet alles gelukt omdat er ZO veel zijn. Het was echt bloedje heet en onze t-shirts waren inmiddels zeiknat echt waar ik maak geen grapje. Het zweet spoot er aan alle kanten uit.
Ongeveer in totaal hebben we 7 uur gelopen en ongeveer zo'n 20 kilometer, dat is best een hoop op slippers in de knetterende zon. Aan het einde van de dag rond half 6 zijn we naar de worldpeace stupa gaan lopen, deze wilden we sowieso gezien hebben. We werden onderweg verrast met de meest heftige stormbui die ik tot nu toe heb meegemaakt.. Naar een afdakje gerend waar het dak bijna van af vloog, daar probeerde we te schuilen maar het was zo heftig dat dat echt totaal geen zin had. We zijn als 3 kleine meisjes achter twee paraplu's gaan zitten maar we werden gewoon om ver geblazen. Echt super bizar en best een beetje zorgwekkend. Zeiknat zijn we ongeveer nog een half uur doorgelopen naar de stupa. Daar zijn we in een monnik tempel beland waar we een 'gebed' hebben bijgewoond. Heel mooi en echt interessant, we hebben een boekje gekregen als bedankje dat we erbij waren en er voor open stonden. Een boekje over alle tempels in Lumbini en de achtergrond geschiedenis. Daarna begon de lange wandeling terug en we waren pas na 8 uur in de avond weer in de bewoonde wereld. We hebben gegeten en zijn vroeg gaan 'slapen' wat zo lekker ging daar maar niet heus. Om 6.30 vanmorgen vertrok onze bus naar een plaatsje vlakbij Sauhara, de Nepalees is in de bus gebleven en is verder gaan reizen naar Kathmandu. In de bus hebben we een Frans meisje ontmoet die wel met ons mee wilde richting Sauhara, bespaard natuurlijk kosten. Het was trouwens de ergste rit van m'n leven... Och jeetje wat erg! Die vent reed gewoon zeker 130 met een pauper bus die bijna uit elkaar viel over bergweggetjes. Echt wat een engerd zeg, inhalen in bochten en dan keihard op de rem dat zelfs de stoelen uit hun frame vlogen omdat er een tegenligger was in de bocht. Meestal een vrachtwagen..... Gedver, maar goed we hebben het er zonder kleerscheuren vanaf gemaakt. We hebben een klein lokaal busje genomen naar Sauhara die ons zelfs afzette bij ons hotel. Wat een service, het moment dat de deur open ging van het busje stond er een mannetje van het hotel onze backpacks al naar binnen te sjouwen. HEERLIJK! Wat een luxe..... Ik heb een mega kamer zonder schimmel, met douche en WC en een ventilator..... Echt ik kon wel huilen toen ik dat hemelse bed zag staan in een schone kamer. De middag hebben we lekker relaxed en aan het einde met een man van het hotel het national park in gegaan, super mooi. Vogels, herten, olifanten echt noem het maar op. Heel fijn om zo een dag af te sluiten.
Inmiddels lig ik heerlijk in bed en wens ik jullie ook nog een hele fijne avond.

Tot snel!