Bijzonder begin van Vietnam
Door: Saskia Marshall
Blijf op de hoogte en volg Saskia
30 Augustus 2016 | Vietnam, Can Tho
Hier nog een kleine samenvatting van mijn laatste dagen in Nepal.
We zijn dinsdag naar Nagarkot gegaan met z'n allen. Daphne is trouwens uiteindelijk nog wel in Katmandu aangekomen...... Ze heeft er 14 uur over gedaan! Dat is pas een bus ritje. We zijn vroeg uit de veren gegaan omdat we niet wisten hoelang we erover zouden doen, uiteindelijk hebben we er de heenweg een uur of 3 over gedaan. Echt een oncomfortabele rit haha we stonden gepropt in het gangpad van een local bus met zeker 20 anderen en geloof me VOL kennen ze hier niet, ze hangen zelfs uit de ramen en deuren als het moet. Na een uurtje konden we allemaal zitten en het eindpunt was
Nagarkot. Boven op een berg een liefelijk dorpje met honderden dennenbomen en schattige lodge huisjes van hout. We hebben heerlijk rondgewandeld maar helaas niet Mount Everest kunnen zien, hier was het te bewolkt voor. Het uitzicht was toch wel mooi hoor! De terugweg hadden we weer een staanplaats..
Onze laatste dagen hebben we heerlijk rustig aan gedaan, wat van Kathmandu gezien en lekker gewandeld. We zijn nog naar de botanische tuin gegaan wat op zich best mooi was maar botanische tuin zou ik het niet noemen.. Alles was dood en slecht verzorgd, dat was een beetje jammer.. Maar we hebben een 'knuffel boom' gevonden waar we met z'n allen zijn ingeklommen en lekker hebben relaxed.
De laatste dag hebben we met z'n allen geluncht bij een heerlijk restaurant, die ochtend werd ik dus wakker met pijn aan m'n pols. Toen viel de pijn zeker mee en was het meer irritant dan echt pijnlijk. Backpack ingepakt, de laatste dingen geshopt en het was tijd om te gaan. Natuurlijk heb ik wat souveniertjes mee gegeven aan Daphne (dankjewel meid!) zodat ik er niet mee hoef te sjouwen.. Heel fijn als je Nederlanders ontmoet! Rond 8 uur in de avond ben ik naar het vliegveld gegaan en voor het eerst liep alles netjes op tijd. Om 23.00 ging ik de lucht in en om 7.30 ben ik geland in Hong Kong. Tijdens de vlucht merkte ik dat mijn pols pijnlijker werd en dikker werd met het uur. Eenmaal uit het vliegtuig, onderweg naar mijn volgende vlucht waar ik trouwens voor moest rennen ik had namelijk een uur de tijd voor het vliegtuig de lucht in ging, merkte ik dat mijn pols en hand blauw waren. Op dat moment kon ik niet eens meer m'n tas open ritsen en wist ik eigenlijk al wel dat het niet goed zat. Aangekomen in Ho Chi Minh was mijn plan door de douane te rennen snel alles regelen en zo snel mogelijk naar een dokter gaan. Uh dat liep even anders...
Slimme ik leeft natuurlijk lekker met de dag en voordat we gaan oordelen, ik had echt wel even op google gekeken hoor!!! Maar verkeerd gelezen of nouja waar het ook aan lag ik had in ieder geval geen visum geregeld van te voren omdat google zei dat ik een visum bij aankomst kon kopen. Dit kan ook zeker, maar niet voor bepaalde Europeanen. Waaronder Nederlanders... Ja ik was dus illegaal op Vietnamese grond. Ik werd verhoord wat ik kwam doen, waar ik vandaan kwam, waarom Vietnam, waarom reis je rond nou noem het allemaal maar op. Ik weet niet of jullie wel eens die programma's kijken op National Geographic, nou zo zat ik er bij hoor. Er werd een rood kruis op m'n aanvraag formulier gezet en m'n vlucht terug naar Hong Kong zou over 30 minuten vertrekken. Echt jongens als mijn pols geen probleem had geweest dan had ik zonder zorgen en waarschijnlijk ook nog met een grote grijns terug gevlogen naar Hong Kong om daar alsnog m'n visum te regelen en weer terug te vliegen. Maar echt hoor de tranen sprongen in m'n ogen en ik smeekte hem of ik alsjeblieft eerst naar een dokter mocht voordat ze me weg stuurde. Hij veranderde van strenge douanier naar een lieve Vietnamees met puppy ogen.. 'Sorry sorry, ik ga gelijk naar mijn baas kijken wat we voor je kunnen regelen' Haha en heel raar maar toen moest ik echt huilen, PIJNSTILLERS, DOKTER! Ik kon namelijk niet bij m'n backpack die in beslag was genomen en daar zaten nou juist paracetamolletjes in die ik heel hard kon gebruiken. Ik denk dat ik uiteindelijk door 5 mannen ondervraagd werd die allemaal heel lief van alles probeerde te regelen. Voor 140 dollar (90 dollar meer dan normaal) mocht ik voor 14 dagen 'i'legaal het land in om naar het ziekenhuis te gaan. Alles ging plots in een trein vaart en ineens stond ik beneden om mijn backpack te gaan claimen. Nou ik zag 'm staan naast een meneer die druk bezig was met andere personen, ja doei dacht ik.... Wachten? Ik dacht dat ik dood ging haha dus ik heb gewoon m'n backpack op een wagentje gegooid en ik ben door de laatste controle zo naar buiten gewandeld. Best gevaarlijk dat dat zo maar kan eigenlijk, ik had ook gewoon de koffer van me buurman mee kunnen nemen. Maar goed ik was buiten! Roken en een ice tea dat kon ik wel gebruiken, daarna bedacht ik me ineens dat ik geen idee had waar ik terecht zou komen en dat het misschien handig was eerst een simkaart te kopen. Ik terug naar binnen en een simkaart gekocht met beltegoed en internet en hup naar de taxi gerend. Dichtstbijzijnde ziekenhuis! Haha ja dat dacht ik even makkelijk te regelen, uh nee dus. In Vietnam spreken ze dus GEEN engels...... Google translate geïnstalleerd en bij een ziekenhuis beland. Daar kwam ik hoor met m'n backpack nog in zijn flightbag en tranen in m'n ogen. I NEED doctor! Fatsoenlijk engels spreken heeft hier toch geen zin hoe korter de zin hoe beter ze het begrijpen. Ik liet mijn arm zien en ze nam me gelijk mee naar een kamertje waar een aantal dokters aanwezig waren. Hij deed wat drukken en draaien en besloot dat er een aantal foto's gemaakt moesten worden, ook werd er nog een soort echo gemaakt. Eerst betalen natuurlijk he... Dan helpen ze je pas! Ik wist dus echt het engelse woord voor 'pees' niet maar toch begreep ik goed wat hij zei, een scheur in je pees met een flinke ontsteking. Tot zo ver prima tot hij zei 'maybe next week surgery'. Hij gaf aan dat de scheur er al veel langer gezeten moest hebben omdat ik het anders zeker had gevoeld moeten hebben toen het gebeurde en dat is dus niet het geval. Ik werd gewoon wakker met pijn in mijn pols. De operatie zou een kleine ingreep moeten zijn om een soort stand te plaatsen tussen de pezen zodat ze niet op elkaar drukken. Met een berg medicijnen en een brace werd ik weggestuurd en het advies niet bewegen en volgende week terug komen. Inmiddels dag 4 met m'n brace en medicatie, ik moet zeggen de pijn is stukken minder en de zwelling is bijna weg. Wel is het blauw en de brace irriteert me gigantisch. Maar dat is gewoon omdat het zo warm is en lekker zweet en jeukt. Ik heb aangepaste stokjes gekocht voor mijn linker hand (in Vietnam kennen ze geen bestek) en ik kan inmiddels mezelf ook weer aankleden. Toch is het super moeilijk alles met je 'verkeerde' hand te doen, ik zou zeggen probeer het is. Het ziekenhuis had een taxi voor me besteld en ik had hem gevraagd me af te zetten bij een hostel, daar aangekomen stonden er hele lieve vrouwtjes achter de balie. Ze zagen mijn ziekenhuis tasje en waren direct heel lief en behulpzaam. Ik vroeg een prive kamer omdat ik echt even alleen wilde zijn maar deze hadden ze niet.. Maar zo lief als dat ze waren regelde ze een dorm kamer voor mij alleen! Echt een poepies, ze kwamen zelfs af en toe even kijken hoe het ging.
Zondag ben ik naar Can Tho gegaan richting het vrijwilligershuis waar Laura op mij zat te wachten. Hele fijne meid die me gelukkig graag helpt bij de alledaagse dingen. We hebben gisteren een scooter gehuurd omdat ik helaas niet kan fietsen met mijn hand. We hebben een leuke dag gehad en lekker door Can Tho getoerd op de scooter, de dag afgesloten met uiteraard SUSHI. En ik kan je vertellen de beste sushi so far.... Hmmm het was heerlijk! Met een fles wijn zijn we thuis op de bank geploft en vandaag was mijn eerste dag op de projecten. Ik doe hier 4 verschillende projecten op verschillende dagen. Ik geef 3 keer per week in de ochtend les aan lichamelijk gehandicapten dit is echt zooooo leuk. Ze willen zo graag leren! Wat een mooie mensen. 1 keer in de week gaan we naar een homeopathisch ziekenhuis waar we helpen eten scheppen voor de arme patiënten, ook dit is geweldig. Alles draait op vrijwilligers en het mooie is dat we dus maar de markt gaan en echt zakken aan eten gedoneerd krijgen! Echt een super mooi project met alleen maar vietnamezen. We worden daar bijna op handen en voeten gedragen en krijgen van alles zoals eten en drinken. Het is vooral veel lachen want hun spreken geen engels en wij geen vietnamees. Ze zitten ook allemaal aan je echt zo grappig, even voelen en vooral even in je vet knijpen en gebaren maken dat je veelste dik bent. Tattoos vinden ze ook helemaal geweldig daar wrijven ze over heen en lachen zich rot. Ook m'n zere pols is een hele happening er wordt af en toe even 'lieflijk' maar toch hard tegenaan geslagen of even gevoeld. Het is toch allemaal wat hoor, echt Vietnam heeft me positief verrast tot zo ver! De mensen zijn zo vriendelijk en geïnteresseerd op hun eigen manier en het land is ook hartstikke modern. Overal hoge gebouwen, veel lichten overal en hippe telefoon winkels. Normale auto's en vooral SCOOTERS, ik dacht dat Indonesië het won maar dit slaat alles. Misschien voelt het gewoon zo hip en modern omdat Nepal dat allemaal niet was ach ik weet het niet maar het heeft me echt verrast. Vietnam is geweldig en ik ben zo benieuwd naar wat het nog meer te bieden heeft! De overige twee projecten bestaan uit engelse lesgeven op een locatie met nonnen en werken met lichamelijk en geestelijk gehandicapten, zowel mannen als vrouwen maar ook kinderen. Ik ben zeer benieuwd naar de rest van deze week. Vrijdag ga ik weer terug naar Ho Chi Minh samen met Laura om naar het ziekenhuis te gaan, als alles goed is ga ik zondag naar Cambodja om daar een week of twee rond te reizen en mijn visum te regelen voor Vietnam, toch vervelend hoor dat ik even het land uit moet..... Als alles goed gaat ben ik over twee weken dus weer terug in Vietnam en ga ik weer werken op de projecten, eind september ga ik weer terug naar Ho Chi Minh om mama van het vliegveld te halen. Samen backpacken door Vietnam ik heb er zin in!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley