Bye Vietnam, hello Cambodja!

Hallo vanuit Cambodja deze keer!
Afgelopen vrijdag ben ik samen met Laura afgereisd naar Ho Chi Minh waar ik een ziekenhuis bezoekje gepland had staan. We gingen trouwens met de goedkoopste bus die we konden vinden en wat blijkt nou, het was een slaapbus! Gemaakt voor Aziatische lengtes.... Laura paste dus niet in het 'slaap bakje' maar goed het was gelukkig maar 4 uurtjes! Ook ik zat redelijk opgevouwen maar ik mag niet klagen met mijn 157 centimeter. We zijn achterop de scooter gesprongen (veeeeel goedkoper dan een taxi) en naar het ziekenhuis gegaan. Ik was weer snel aan de beurt en de dokter heeft wat zitten trekken en duwen maar verder geen foto's gemaakt of wat dan ook. Hij begon eigenlijk gelijk met: I think surgery. Nee, dacht ik. En volgens mij zei ik dat ook haha. Opnieuw wat duwen en trekken wat natuurlijk geen pretje was maar goed hij begon wat te schrijven en ik werd met een lijst weer weggestuurd. Redelijk confused ben ik naar de apotheek gelopen waar ik in het Vietnamees uitleg kreeg over de medicijnen, ze zijn erg behulpzaam maar Engels is niet zo hun ding. Ik heb nu dus nieuwe medicijnen en echt Joost mag weten wat het is, zelfs google weet het niet. De pleisters zijn daarentegen wel erg fijn twee keer per dag plak ik er eentje op en het 'verlicht' op zich wel de pijn. Ik ben inmiddels ook gewend aan de brace maar je wilt 'm niet ruiken hoor. Gossiemijne zweetvoeten zijn er niks bij. Ik probeer hem elke dag even te wassen.... Lekker hoor haha.
Nou goed dat was de medische update, wat mij betreft gaat alles goed komen en dit is prima vol te houden tot ik terug ben in Nederland. Zaterdag ben ik naar de ambassade gegaan om m'n goedkeuringsbrief te regelen en te betalen. Nou nou nou ik heb dat vrouwtje van de week een aantal keren aan de telefoon gehad... Geeeeen succes! Een kleine tip van Jip, probeer maar gewoon niet met een Vietnamees te bellen. Ik heb denk ik wel 10 keer m'n telefoon nummer doorgegeven en ze zou me terug bellen maar na 4 uur nog geen belletje.. Mm dacht ik, laat ik haar is terug bellen dan! 'O miss, sorry number no working, maybe wrong?' Ik vroeg haar of ze het nog is kon herhalen echt zonder grappen ze miste gewoon twee nummers. Na 10 keer herhalen zou het toch een keer moeten lukken zou je denken. En dat ging echt zo he: '88.. O miss, 66? No 88.. O miss, 99? NOOOOO, dat gesprek duurde ongeveer 15 minuten echt geen grapjes, maar goed ik heb haar terug gebeld eind goed al goed. Haha dat tweede telefoontje was ook wat hoor nu moest ze namelijk mijn email hebben... Guttegut het is nooit saai hoor! Vraag me niet hoe maar UITEINDELIJK heeft het allemaal goed uitgepakt. Zaterdag moest ik dus even langs om te betalen en ik heb natuurlijk eerst alles even gecheckt.. Ik hoef nu alleen nog even langs de ambassade hier om m'n visa op te halen! Goed geregeld toch. De rest van de zaterdag ben ik gaan verdwalen in Ho chi Minh echt een hele bijzondere stad. Het is echt zo modern echt een wereld van verschil met de andere landen waar ik geweest ben. Het is heel schoon, overal is politie en security en mensen maken écht gebruik van de stoplichten! Het moet toch niet gekker worden. Ik heb inmiddels wel geleerd dat je in Azië gewoon moet lopen en niet moet stoppen voor auto's of scooters, dat snappen ze namelijk niet! Als je gewoon loopt rijden ze om je heen maar als je stopt raken ze in de war en zo gebeuren er ongelukken. Ik heb inmiddels ook ontdekt dat ze in Vietnam ook gebruik maken van Grab. Weet je nog die app die ik had in Indonesië? Waar je een scooter mannetje kan bestellen? Nou dat hebben ze hier ook! Heel fijn en lekker goedkoop. Ik heb uiteindelijk heel veel gewandeld en kwam er later achter dat ik inmiddels alles bezichtigd heb wat er in m'n boekje te vinden is. Ik ben natuurlijk niet de museums e.d. in geweest, die bewaar ik voor als moeders er is. Laura heb ik aan het einde van de dag weer in het hostel ontmoet en we zijn naar de markt gegaan. Bloedje heet, veelte krap en een heleboel mensen. Mag je raden wat we daarna gegeten hebben...... Sushi! Na wat wandelen zijn we neergeploft voor een biertje van omgerekend 50 cent? Ja het is allemaal duur hoor....... Om 23.00 werden we opgehaald om naar de bus te gaan die ons naar Cambodja zou brengen. Samen met twee andere meiden en twee andere gasten, we hadden dus eigenlijk gewoon een privé bus! Opnieuw een slaapbus dus ik had eigenlijk een soort tweepersoonsbed voor me zelf, niet verkeerd toch? Het duurde natuurlijk veel langer dan dat ze zeiden maar daar ben ik inmiddels wel op ingesteld. 5 uur wordt meestal 10 uur, 6 uur wordt meestal 12 enz..... Dit viel dus reuze mee het zou 10 uur duren en uiteindelijk hebben we er ongeveer 13 uur over gedaan. Aangekomen in Phnom Penh gingen we heel toevallig allemaal naar hetzelfde hostel. We hebben een tuktuk gedeeld en kwamen er al snel achter dat Cambodja aardig duur is, ze hebben dus hun eigen geld maar ze gebruiken echter alleen de US Dollar. We hebben de rest van de dag in het zwembad gehangen..... Laura wilde graag een tattoo halen, een traditionele dus die wordt gezet met hele rituelen en een bamboe stok. De rituelen klopte wel maar die stok was niet van bamboe hoor dat was gewoon een ijzer vlees stokkie die je gebruikt als je gaat BBQ, maar ach het idee daar gaat het om. Na een uurtje pijn was ze erg blij met het resultaat en ik moet zeggen het hele idee en de gedachten erachter maken het ook erg mooi. Het ziet er ook echt heel vet uit! Dus wie weet.......
De rest van de avond hebben we kaartspellen gedaan en gezwommen, echt heel lekker hoor even kunnen afkoelen in een geweldig zwembad. Het hostel is ook echt boven verwachting. De matrassen zijn hemels, schoon, het ruikt lekker en de douche....... Mijn god wat een luxe! Zo schoon heb ik het nog nooit meegemaakt. Jammer genoeg bleef ik maar 1 nachtje... Vannacht neem ik de nachtbus naar Siem Reap en neem ik afscheid van Laura. Vandaag zijn we naar het nationaal museum gegaan dat was erg indrukwekkend, maar de killingfields hebben me toch echt geraakt vandaag. Ik wist er eigenlijk maar weinig vanaf... Met kippenvel en tranen over m'n wangen liep ik slalommend door de velden om niet op MENSELIJKE botten te stappen... Pol Pot en zijn leger kwamen in 1975! aan de macht in Cambodja. Deze man is verantwoordelijk voor 1,5 tot 2 miljoen dode Cambodjanen, ongeveer 20% van de hele populatie.... In 1979 is Vietnam Cambodja binnengevallen en hebben ze Pol Pot en zijn leger verdreven uit Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Maar tot 1985 heeft hij in de plattelande met steun van China en Amerika gewoon nog zijn leger en nare praktijken kunnen voorzetten. Hij is afgetreden als leider van het leger en in de jaren 90 is hij verraden door zijn leger en in de gevangenis gezet, 1998 is hij overleden. Hoe? Dat is een mysterie, de één zegt moord de ander zelfmoord de ander zegt een hartaanval. Deze man behoord tot de slechtste mensen ter wereld samen met Adolf Hitler en Joseph Stalin. Het is echt ZO bizar om daar rond te lopen terwijl je weet dat dit nog maar 40 jaar geleden is gebeurd. Het is een audio tour dus je krijgt een koptelefoon met een bandje die je op eigen tempo kunt afspelen. Er is een herdenkingsstupa waar meer dan 8000 schedels tentoon worden gesteld die gevonden zijn op de velden. Door het regenseizoen ieder jaar komen er nieuwe botten boven de grond, deze worden bewaard en tentoongesteld. Ook wordt er kleding gevonden en stukken stof waar de slachtoffers mee geblindeerd werden zodat ze niets konden zien. Deze stukken stof, kleding en botten kun je dus gewon zien.. Soms steekt het een beetje boven de grond uit en soms ligt het al bijna boven de grond of is het samen met een plant gegroeid. Waar ik het echt niet droog kon houden was bij het vrouwen en kinderen massa graf. Er staat een grote boom naast die gebruikt werd om de kinderen te vermoorden, ze werden tegen de boom aan geslagen/geslingerd met hun hoofd... De vinder van de boom (een getraumatiseerde man) wist niet wat hij zag, de boom was omringd met bloed, stukken menselijk vlees, tandjes en zelfs stukken schedel. Het heeft echt werkelijk waar mijn hart gebroken en een gigantische indruk op me gemaakt. De vrouwen werden naakt vermoord, zelfs vandaag de dag baden vrouwen nóg met hun kleding aan door de angst die deze man bij een ieder heeft achtergelaten.. Wat het wel heel bijzonder maakte waren 5 kleine puppy's die bij deze boom woonde zonder mama, dat is toch wel een hele bijzondere situatie. Ik heb ze voorzien van water en een heleboel liefde! Ik kan er nog veel meer over vertellen maar voor mij is het genoeg zo, het maakt me allemaal erg verdrietig. Ik ben diep geraakt door wat ik vandaag heb meegemaakt ik heb er geen woorden voor, menselijke botten die uit de grond steken en een broekje van een kind die half uit de grond komt.. En dan allemaal te bedenken dat dit pas 40 jaar geleden is gebeurd, ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat dit NOOIT meer waar dan ook ter wereld gebeurd of kan gebeuren.

We hebben de dag afgesloten met een lekker etentje en momenteel ben ik op mijn bus aan het wachten die om 11 uur vanavond vertrekt.
Op naar een volgend avontuur!
Dit was zeker geen 'luchtige' update (sorry daarvoor) maar helaas wel de harde waarheid. Voor mij geen bezoekjes meer aan begraafplaatsen of iets dergelijks, dit heeft me echt geraakt en zal me voorlopig nog even bezig houden.

P.s. de muggen hier zijn VERSCHRIKKELIJK!