Avontuurlijk begin van Indonesië - Reisverslag uit Cikananga, Indonesië van Saskia Marshall - WaarBenJij.nu Avontuurlijk begin van Indonesië - Reisverslag uit Cikananga, Indonesië van Saskia Marshall - WaarBenJij.nu

Avontuurlijk begin van Indonesië

Door: Saskia Marshall

Blijf op de hoogte en volg Saskia

25 Juni 2016 | Indonesië, Cikananga

Indonesie! De reis er naar toe was nogal wat vanuit zuid Amerika... Maar dan ben je ook ergens! Na 3 dagen kwam ik in de middag aan op Jakarta. Waar het natuurlijk meteen al mis ging, ik ging even plassen. Ik kon het knopje nergens vinden dus uiteindelijk zag ik een hendeltje die ik kon omschakelen en dus ook deed. Foutje, dat was namelijk het kont schoonmaak kraantje.. Er spoot dus met een aardige kracht water uit de pot richting mij waardoor ik naar de zijkant dook om te wachten tot het uit ging. Maar na enige tijd viel het kwartje dat het dus niet vanzelf uit ging. Mooi verhaal in het kort, ik zeiknat tas doorweekt en de hele ruimte van de dames toiletten onder water. Ja hoor Sas is in het land! Welkom in Indonesië waar knopjes dus niet zijn wat je denkt dat ze zijn.. Nou goed ik dus me trui uit gedaan en om me middel geknoopt om de 'ik heb in me broek geplast' vlek een beetje te verbloemen. Ik heb me tas geprobeerd af te drogen met wc papier wat natuurlijk niet werkt want dat blijft allemaal plakken.. Je hersenen werken toch niet helemaal optimaal na minimaal 24 uur slaap te kort. Ook al zullen mensen van mening zijn dat ze nooit helemaal optimaal gewerkt hebben, ik hoor jullie wel denken hoor... Als een natte hond beplakt met kleine stukjes wc papier ben ik op zoek gegaan naar me backpack. Hij draaide rondjes op de band met een bordje 'last suitcase', nou hij lag er in ieder geval nog. Het duurde namelijk ook nog minimaal een uur om een stempel te krijgen bij de douane... Ik had dus 45 minuten in de verkeerde rij gestaan. Kan gebeuren toch! En tel daar nog m'n wc probleem bij op.. Duurde dus even om bij de bagage band te komen. Eenmaal buiten heb ik eerst even een sigaretje gerookt en iedereen bericht dat ik waarschijnlijk de komende 3 weken niet bereikbaar zou zijn omdat er geen internetfaciliteiten zijn op het wildlife rescue centre. Ik ging op zoek naar de twee taxi mannen die me daar heen zouden brengen, blijken dus helemaal geen woord engels te spreken. De 5 uur in de auto heb ik vrijwel slapend doorgebracht en ik heb zelfs in Sesamstraat taal aan ze uit kunnen leggen dat ik een simkaart wilde kopen met internet. Ennnuh, dat is gelukt! Na een heleboel miscommunicatie en hobbelige wegen ben ik op plaats van bestemming gekomen. Cikananga! Ik wilde eigenlijk alleen maar slapen en douchen. Ik kwam er al snel achter dat wens nummer twee niet in vervulling zou gaan.. De wc is een gat in de grond met een kraantje en een emmer water die je kunt gebruiken om 'door te spoelen' en een douche is er niet. Er is een kraan en een bak waar je water in kunt laten lopen om vervolgens met een bakje het water over je heen te gooien. Ik wilde eigenlijk alleen maar slapen dus ik heb samen met Celia (kamergenoot) m'n klamboe opgehangen en nog even wat gepraat. Ik vroeg haar naar de insect omstandigheden in onze kamer en volgens haar was er niets aan de hand op een paar muggen na. Mooi! Lekker slapen dus... Om 2 uur zat ik rechtop in bed door een geluid wat ik niet helemaal kon plaatsen, toen ik mijn lampje scheen zag ik minimaal 20 vliegende mieren die nog groter zijn dan stront vliegen op m'n klamboe chillen. What the ....... Ik heb uiteraard geprobeerd ze eraf te slaan van binnen uit maar toen ik zag dat ze binnen probeerde te komen ben ik uit me klamboe gevlogen om ze te vermoorden. M'n weg naar de spuitbus met insectvermoordspul kwamen ze allemaal op me zitten alsof ze me op wilde eten. Als een kip zonder kop heb ik rond gespoten, gedanst en geslagen alles om die rotbeesten maar weg te krijgen. Terug bij m'n bed aangekomen zag ik er nog 500 miljoen meer boven m'n bed vliegen. Dus de spuitbus is inmiddels leeg en de meeste heb ik vermoord maar natuurlijk vlogen er nog een paar rond. Na een lichte paniek aanval ben ik terug me klamboe ingekropen en heb ik eigenlijk niet veel meer kunnen slapen omdat ik bij elke beweging dacht dat ze naar binnen waren gekomen. Lekker hoor zo'n eerste nacht! Rond een uur of 7 in de ochtend ben ik in slaap gevallen tot ik werd gewekt voor de rondleiding. Ik kreeg een rondleiding door het park van Hanneke, de vrijwilligers coördinator. Toen ze vertelde dat ik 6 dagen in de week zou werken van 7 tot 4 en 1 dag vrij zou zijn dacht ik wel even oei... Maar toen ik het park in liep en alle dieren zag was dat gevoel al een beetje weg. Wat is het hier mooi! Verschillende soorten apen, schildpadden, krokodillen, beren, allerlei verschillende vogelsoorten en ga zo maar door. We hebben lunch en avond eten vanuit hier wat twee maal per dag gebracht wordt door een vrouwtje die erg lekker kan koken. Surprise surprise RIJST elke dag hmmm dat had ik nog niet gehad de afgelopen 5 maanden! Ik was zo moe wat waarschijnlijk ook gewoon kwam door de jetlag dat ik al vroeg naar bed ging. Om 3 uur was ik weer klaar wakker... Zo is het eigenlijk de rest van de week gegaan tot vandaag (zaterdag) ik heb eindelijk lekker geslapen! Nou daar ging ik hoor dag 1 aan het werk, ik zou werken met Koncleng bij de apen maar eerst zoals bijna elke ochtend fruit, groente en aardappels snijden voor de dieren. Mijn taak was de kooien schoonmaken van verschillende apen, dat houdt dus in poep scheppen aanvegen en schoon spuiten. Daarna mag je fruit verstoppen in de kooi zodat ze wat leuks te doen hebben. Wat een leuke beestjes! Als je te dichtbij komt grijpen ze je shirt of aaien ze even over je been. Het is voor de meeste dieren de bedoeling om weer terug te gaan naar het wild, menselijk contact moet daarom zo veel mogelijk vermeden worden. In de middag heb ik bij de schildpadden geholpen met de zwembaden schoon te maken. En zo is elke dag dus weer anders! Het leukste tot nu toe waren de beren en de luipaarden voeren. Je gaat via een trap naar boven waar je dus boven op hun kooi beland. Hij gooit dan een kip bovenop de kooi en voor je het weet hangt er een luipaard nog geen 50 cm van je vandaan z'n kip te verscheuren. Dat is toch zooooo bizar om van zo dichtbij te mogen zien. Super super super vet. Daarna zijn we even langs Noni en Dodo gegaan, de orang-oetangs. Dodo is een mannetje en echt immens groot en Noni het vrouwtje die best klein is dus met haar armen door de tralies kan. Dodo vind bepaalde mensen niet zo leuk met name vrouwen dus dan spuugt hij, naar mij gelukkig niet hoor. We kregen even een dansvoorstelling! En Noni grijpt graag als je te dichtbij komt dus dat doen we maar niet! Zo bijzonder om te zien hoe menselijk ze eigenlijk zijn.. Gisteren werd m'n bezem gestolen door de makaak apen ik liep langs en ineens werd m'n bezem afgepakt door de tralies heen. Na een goed gesprek kreeg ik m'n bezem weer terug, wat een draakjes! De meeste makaak apen die hier verblijven zijn gebruikt als dancing monkeys op straat. Heel zielig.. Ze krijgen een masker op en worden gedwongen de hele dag te dansen en het lijntje wordt zo strak gehouden dat hij nooit kan zitten om te rusten. Ze zijn dus aardig getraumatiseerd.. Sommige kunnen daarom ook niet meer terug het wild in omdat ze niet voor zichzelf kunnen zorgen. Er is één grote makaak die apart zit omdat hij een ander gebeten had en toen we daar even stonden greep hij ineens m'n been door de tralies, ik keek naar hem en hij begon mijn been te strelen en daarna aan z'n vingers te ruiken.. Schattig maar raar! Al met al is het hard werken en een totaal andere leefsituatie maar echt helemaal mijn ding. Ik wordt gewoon zo blij van dieren! Celia m'n huisgenoot uit Engeland is ook echt een hele leuke meid en blijft net zo lang als ik dus dat komt helemaal goed. In de avond spelen we kaartspelletjes en gaan we vroeg naar bed haha anders hou je het echt niet vol! Vandaag is m'n vrije dag die ik eigenlijk het meest door ga brengen in bed... Lekker lezen en een beetje plannen maken voor ons backpack avontuur door Indonesië. Het eerst volgende dorpje met een 'supermarkt' is een uur lopen en de stad Sukabumi ongeveer twee uur rijden. Misschien dat ik vanmiddag nog even achterop de scooter naar het volgende dorpje ga, ben ik er ook nog even uit en zie ik nog wat! Als het niet regent tenminste..... We hebben al wat lekkere buien gehad. Ook ben ik inmiddels wel weer gewend aan de insecten, waar we in Suriname op zoek gingen naar spinnen hangen ze hier gewoon boven je nachtkastje of wachten ze op je in de 'wc'. En groot dat ze zijn... Kakkerlakken zijn er ook genoeg in alle soorten en maten. Maar als je de angst eenmaal los kan laten is het allemaal nog mooier. Fijn weekend!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Indonesië, Cikananga

Saskia

Actief sinds 28 Dec. 2015
Verslag gelezen: 331
Totaal aantal bezoekers 22160

Voorgaande reizen:

17 Oktober 2016 - 22 November 2016

New-Zealand

27 Augustus 2016 - 16 Oktober 2016

Vietnam

18 Juni 2016 - 31 Juli 2016

Indonesie

31 Juli 2016 - 27 Juli 2016

Nepal

14 Mei 2016 - 17 Juni 2016

Suriname

15 April 2016 - 13 Mei 2016

Peru

03 Maart 2016 - 15 April 2016

Guatemala

Landen bezocht: