Laatste dagen in Cikananga

Idul fitri! Einde van de ramadan en het is hier volop feest. Ik zal eerst maar beginnen met minder leuk nieuws.. Gisteren was een minder leuke dag, Kay (sun bear) is na een strijd van 7 dagen helaas overleden. Hij werd ineens ziek en is op dag twee naar de kliniek overgebracht. De eerste dag en avond hebben we continue observaties gedaan om in de gaten te houden hoe de ziekte zich ontwikkelde. Ze wisten niet wat het was en de spullen zijn er niet voor om bijvoorbeeld bloed onderzoeken te doen, helaas. Het begon dus met uitsluiten wat het niet kon zijn. Er werd gedacht aan vergiftiging van een plant die hij mogelijk gegeten, een slangen beet ga zo maar door. Op dag twee is hij naar onze kliniek over gebracht en toen begon de moeilijke strijd. Er is weinig bekend over sun bears met deze symptomen dus heeft onze dierenarts Jess contact gehad met beren experts over de hele wereld maar voor iedereen was het een raadsel. Ze heeft samen met Inge alles gedaan wat mogelijk was maar helaas is hij gisteren overleden.. Het was dus zaak om zo snel mogelijk autopsie te verrichten, hier is een speciale ruimte voor achter in het park. Helaas kwamen ze erachter dat de elektriciteit kabels waren doorgebeten door ratten en was er dus geen licht. Ik kreeg een berichtje of ik hoofdlampjes wilde brengen naar de autopsie kamer, tja toen wist ik het natuurlijk wel ook al was het nog niet bevestigd. Samen met Celia heb ik de lampjes gebracht en toen we daar binnen kwamen schrok ik wel even. Z'n hoofd was er al af en zijn hersenen waren al in stukjes gesneden en verdeeld in zakjes. De rest van zijn lichaam was ook open gesneden en zo goed als leeg gehaald. Ik moet zeggen dat het een hele interessante en bijzondere ervaring was dat zeker maar het brak toch ook wel m'n hart. Kleine baby Kay op een autopsietafel.. Aan de andere kant had ik de mooie verantwoordelijkheid om voor kleine pup te zorgen, ik heb haar Wormpje genoemd. Kleine meid is voor het hek hier gedumpt samen met haar broertje en ze zij ongeveer 8 weken oud. Gelukkig wilde iemand uit het dorp haar broertje hebben maar ze zijn hier niet gek op vrouwtjes omdat ze dan in staat is om baby's te krijgen. Kleine worm wordt volgende week opgehaald door een stichting die een mooi huisje voor haar gaan zoeken! Tot die tijd zorgt Inge voor haar maar wegens alle drukte is daar weinig tijd voor en heeft ze slapeloze nachten door kleine worm. Ze jankt heel de nacht en plast vaak.. Om haar te ontlasten hebben wij de zorg voor worm overgenomen en hebben we dus nieuwe bewoner in onze dorm! Ze slaapt bij één van ons op bed en in de nacht gaan we eruit om met haar te plassen. Wat een dotje! Gisteren was de laatste dag van ramadan en dus groot feest. We zijn uitgenodigd door de dierenverzorgers om naar het dorp te komen om het feest bij te wonen. We zijn in de moskee geweest waar we muziek mochten maken en thee of koffie kregen. Uiteraard moesten we volledig bedekt zijn maar wat een gastvrijheid! De hele nacht was er vuurwerk, eten en gezang vanuit de moskee. En niet alleen ons dorpje, alle dorpjes..... Het was dus een redelijk korte nacht vanwege de herrie. Vanmorgen werden weer om 7 uur in de moskee verwacht om met z'n allen te eten. Ditmaal wel met hoofddoek en benen en armen bedekt. Wauw wat was het leuk zeg! We zaten allemaal in een kring in de moskee en kregen thee, de mannen zaten aan de rechter kant en alle vrouwen links. Terwijl de dames al het eten aan het uitstallen waren deden de heren hun gebed. Uiteraard met een sigaretje in hun hand, ik heb nog niemand ontmoet die niet rookt. Er stond overal eten! Rijst, kip, aardappel dingetjes, gefrituurd lekkers en nog veel veel veeeeel meer. En ja dat is best veel om te verwerken zo vroeg op de ochtend.. Ineens was het foto tijd en werden we echt door iedereen op de foto gezet, even hier kijken en even daar dan weer met die en dan weer met die. Het was een happening hoor. Ineens werd besloten dat het eten klaar was en werd ook je bord gewoon weggehaald (mijne was nog niet leeg). We waren van plan terug te gaan na we iedereen bedankt hadden maar werden uitgenodigd door onze oudste dierenverzorger om wat sinaasappelen uit zijn boom te plukken. Hij klom er even in en haalde er een paar uit, voor ieder eentje. Na uiteraard nog meer foto's werden we uitgenodigd door een ander om bij hen thuis te komen en sinaasappelen te plukken. We kregen thee en opnieuw allemaal lekkers aangeboden. Koekjes, gefrituurde dingetjes, zoete rijst noem het maar op. Uiteindelijk zijn we met 20 sinaasappelen terug naar huis gelopen om nog wat te drinken met z'n allen voor we aan teamwork begonnen. Alle dierenverzorgers waren vandaag vrij dus hebben we met alle vrijwilligers klusjes gedaan in het park. We hebben 3 keer per week teamwork in de middag en dan bouwen we bijvoorbeeld een nieuw hok voor een dier of maken we extra's voor de dieren zoals speeltjes e.d. Omdat er vandaag dus niemand was hebben we het de hele dag gedaan, samen met Celia en twee anderen hebben we het verblijf voor een baby sun bear gebouwd en gedecoreerd genaamd Ben Ben, hij was eerst samen met Kay. Nu wordt hij dus overgeplaatst naar een ander hok om hem beter in de gaten te kunnen houden. We hebben grote stronken in z'n nieuwe verblijf getimmerd en er een leuke speelplaats van gemaakt. Ook een paar bomen omgezaagd en in z'n nieuwe hok geplaatst met verse bladeren. Hij zal zich zeker niet vervelen! Ennnnuh spierballen krijg je wel hier haha. Het is echt zo leuk hier, ik ben echt helemaal op m'n plek. Het is gewoon zo leuk werken met de dierenverzorgers en zo interessant en iedereen is zo lief en leuk. De dieren zijn fantastisch en ik vind het gaaf dat ik elke dag iets nieuws leer. Van poep onderzoeken tot autopsie tot observaties. Wauw ik ga het missen! Nog twee dagen en dan zit het er al weer op... Maar ik kan met zekerheid zeggen dat ik nog is terug kom dus het wordt geen definitief afscheid. Ik ga zelfs m'n koude douche bakje missen en alle 30 soorten spinnen die op me wachten in de 'wc'. Deze plek is magisch en het doet iets met je, dus voor wie wilt... Ik kan het zeker aanraden!
Zaterdag ochtend vertrek ik met Celia naar Bogor waar we in een gezin verblijven. We gaan per openbaar vervoer dus dat wordt vast een hele ervaring. Ik kijk er nu al naar uit!