Amazing Cuzco!

Het avontuur begon vorige week vrijdag.... Om 13.00 werd ik door een shuttle busje opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Ik was er meer dan klaar voor! De laatste week in Guatemala was zeker niet saai maar ik kon weinig doen i.v.m. mijn voet. Lopen was lastig en vooral op de straten in Antigua.... Maar goed, hele leuke mensen ontmoet en gelukkig de tijd gehad om bij te komen van mijn geweldige week in Monterrico waar alles fout ging. Vrijdag was ik genezen van mijn oorontsteking, genezen van de gele vliegen beten en kon ik weer aardig lopen met mijn voet. Een weekje rust heeft mijn lichaam goed gedaan. Op naar het vliegveld! Ik mocht voorin zitten omdat er geen plek meer was in het busje. Toen hij dat zei was ik erg blij omdat ik normaal wel is misselijk kan worden achter in zo'n busje. Nou..... Vanaf nu zit ik nooit meer voorin. Man man man.. Hij kon echt niet rijden en dat kunnen ze eigenlijk allemaal niet maar als je voorin zit maak je dat veel heftiger mee dan achterin. Me hart sloeg af en toe een paar slagen over.. Na enige tijd in de file te hebben gestaan kwam ik ruim op tijd aan op het vliegveld. Echt super grappig want ik arriveerde in Guatemala met 19 kg bagage en ik ben weg gegaan met 14,8 kg ..... Ik ben er namelijk achter gekomen dat ik eigenlijk maar weinig nodig heb dus ik reis nu verder met de minimale benodigdheden. Ik had bedacht dat ik mijn tijd op het vliegveld wel in kon vullen met wat skype gesprekken maar uiteraard werkte de wifi niet. Ik heb wat rondgelopen en genoten van een hamburger @Mac Donalds. Ik dacht ruim op tijd bij de gate aan te komen maar zo dacht iedereen erover dus ik stond als 59ste in de rij. Wat ook erg bijzonder was trouwens, ik mocht een deo fles in me tas hebben en een fles water en een parfum flesje. Maar een aansteker mocht absoluut niet! Dus daar gingen mijn twee aanstekers en een doosje met lucifers.. Dat wordt moeilijk roken. Boarden ging erg snel dus binnen 20 minuten zat ik in vliegtuig en echt ik had de beste stoel ever, namelijk first class. Waarom? Ik heb geen idee maar het zat erg lekker. Ik voelde wel wat boze blikken van lange mensen die opgevouwen in hun stoeltje zaten.. Maar ach het was maar 30 minuten vliegen naar San Salvador. Daar aangekomen moest ik nog 2,5 uur wachten op mijn volgende vlucht naar Lima. Ook daar werkte de wifi slecht en sliep heel Nederland al dus heb ik me maar gemengd tussen de locals. Een extra lesje Spaans kan nooit geen kwaad toch? Opnieuw ging het boarden weer erg snel en ik zat bijna helemaal achterin het vliegtuig. Na 15 minuten had ik nog steeds geen mensen naast me zitten.... Ik begon stiekem te hopen dat ik 5 uur lang een rij met stoelen voor mezelf had en drie keer raden.. Dat had ik ook! Super relaxed natuurlijk ik heb echt 5 uur lang geslapen als een prinsesje languit op 3 stoelen. Geweldig! Aangekomen op Lima en ik had geen idee waar ik heen moest voor een binnenlandse vlucht. Dus liep ik gewoon als een schaap achter alle anderen aan. Haha beetje dom natuurlijk.. Ik was dus door de douane heen maar dat was echt zo niet de bedoeling. Daar kwam ik eigenlijk pas achter toen ik nergens mijn vlucht op de borden zag staan.. Gelukkig beheers ik inmiddels genoeg Spaans om een medewerker te vertellen dat ik naar Cuzco moest maar ik niet kon vinden waar ik moest zijn. Met een grote grijns bracht hij me terug naar de douane, daar stond een man te wachten die me opnieuw met een grote grijns terug bracht naar de uitgang. De uitgang? Jup.. Ik moest dus het vliegveld uit om via buiten naar een ander deel van het vliegveld te lopen en daar moest ik dus opnieuw inchecken e.d. Dat betekende dus ook dat mijn backpack ergens op een bagageband rondjes lag te maken. En ja hoor, daar lag m'n backpack moederziel alleen te wachten met een mannetje van de beveiliging. Ja mijn backpack werd inmiddels als 'verdacht' ervaren omdat niemand de backpack kwam ophalen. Ik werd dus ook nog even ondervraagd voor ik mijn reis kon voortzetten. Gelukkig geloofde ze mijn domheid en kon ik verder gaan met de zoektocht naar de juiste balie. Ik moest dus opnieuw door de douane om vervolgens dus het vliegveld af te gaan en opnieuw in te checken ergens op een ander deel van het vliegveld. Doolhof! Maar ik kon wel even roken zonder vuur. Het heeft me 10 minuten gekost om iemand te vinden met een vuurtje. Maar goed na 20 minuten lopen met me backpack, rugtas en jas was ik op het juiste deel van het vliegveld. Haha dat dacht ik althans... Bleek dus dat ik helemaal aan de verkeerde kant was ik stond namelijk bij balie 120 en mijn incheckbalie was nummer 5. Daar ging ze weer hoor bepakt en bezakt. Uiteindelijk is alles goed gekomen en had ik zelfs nog even tijd om te roken, een donut te eten en een iced chocolate te drinken. Wat eigenlijk een koude latte was maar goed we zijn allemaal maar mens, fouten maken hoort erbij. En ik was zelf te lui om weer terug te lopen en ach ik vind koffie dus lekkerder dan ik dacht. Smaakte helemaal niet verkeerd! De vlucht naar Cuzco zou nog ongeveer 2 uur duren waar ik weinig van gemerkt heb want ik heb geslapen van opsteigen tot dalen. Wat een prachtig uitzicht vanuit het vliegtuig net voor je gaat landen ik heb er echt geen woorden voor. Zonder twijfel het mooiste wat ik ooit heb mogen zien tot nu toe! Toen ik het vliegtuig uitstapte was ik even van slag. Het voelde namelijk alsof ik Nederland was beland.. KOUD! Daar stond ik hoor op me teenslippers in de kou. Brrrrr! Met een taxi ben ik naar mijn gastgezin gebracht, uh dat was de bedoeling. Daar aangekomen zei de vrouw waar ik officieel zou verblijven dat ik naar haar zoon ging en daar zou wonen. Daar aangekomen bleken er 3 kleine kinderen te wonen en was het gewoon geen ideale situatie. Bram (coördinator van de vrijwilligers stichting) wist hier dus ook niets van en liet aan mij de keus of ik daar wilde blijven. Eigenlijk voelde het niet prettig om daar te zijn ik kan ook niet uitleggen waarom niet maar soms heb je zo'n gevoel. Het was gewoon een rare situatie. Ik ben dus naar een ander gastgezin gegaan waar nog twee andere vrijwilligers wonen, een meisje uit België en een meisje uit Amerika. Super gezellig natuurlijk! Ook woont er nog een Nederlands meisje aan het einde van onze straat. Ik werd gelijk uitgenodigd om die avond mee te gaan stappen. Eigenlijk schreeuwde mijn lichaam keihard nee maar ik had toch wel zin in een avondje uit. Zo gezegd zo gedaan! Echt een super leuke avond gehad en wederom veel mensen ontmoet. We zijn naar een bar gegaan met een mega uitzicht, je kunt dus al raden dat ik omhoog moest om bij de bar te komen...... Ik was nog geen 12 uur in Cuzco en omdat deze stad erg hoog ligt raden ze aan de eerste 2 dagen zo min mogelijk te doen. Halverwege de klim omhoog voelde ik me eten omhoog komen en voelde het alsof ik niet meer kon ademen. Ik ben dus even gestopt en daarna ging het prima. Ik moet gewoon nog even wennen aan de hoogte.. Alleen gun ik mezelf daar geen tijd voor. Later die avond zijn we naar een salsa bar gegaan, onwijs leuk! Zondag ben ik met hoofdpijn (ik durf niet te zeggen of dat door de hoogte of dat het door de cocktails kwam) maar goed met Mercedes en Femke zijn we naar her centrum gegaan. Echt prachtig! We hebben wat markten bezocht en rondgewandeld. Uiteraard kan een vers sapje niet ontbreken als je een markt bezoekt. Er zijn zeker 30 sap kraampjes die allemaal het zelfde verkopen en naast elkaar staan. Logisch! Ik heb een lama trui aangeschaft wat gewoon echt nodig was omdat ik alleen kleding voor warme landen had.. En ik kan je vertellen, lama wol is heeeeeerlijk warm. Na een leuke dag hebben we thuis nog wat gehangen en muziek geluisterd. Na een super koude nacht ben ik vanmorgen de dag begonnen met een warme douche. Haha die koud werd toen ik net mijn shampoo uit wilde spoelen... Gelukkig ben ik wel al wat gewend na Guatemala maar toch voelt het anders om een koude douche te hebben in een koud land.. Brrrrr! Ik ben de douche uitgerend, mijn lama trui aangetrokken en op gaan drogen in bed. Rond 08.30 was Bram hier om mij naar m'n project te brengen waar ik vrijwilligerswerk ga doen. Het is ongeveer voor snelle mensen met lange benen 20 minuten lopen. Voor mij dus 30 en het is berg op..... Maar dan ook echt een berg, geen heuveltje. Daar aangekomen was ik dus eigenlijk wel weer toe aan een pauze. Pff kanonnen af en toe is er gewoon te weinig lucht om adem te halen. Althans zo voelt het! Ik werd hartelijk ontvangen wat echt een wereld van verschil was met mijn project in Guatemala. Ik werd gekust en aan iedereen voorgesteld, super leuk! Het is ooit gestart door moeder Teresa dus werken er merendeels nonnen. Ik ben geplaatst bij de kinderen omdat zij het meest hulpbehoevend zijn. Ik voelde me direct al op m'n plek echt geweldig. De kinderen zijn meervoudig complex gehandicapt maar en zijn er ook een aantal die kunnen lopen. Uiteraard ook een paar draakjes die graag slaan, bijten, spugen noem het maar op. Echt een onwijs leuke uitdaging voor mij omdat eigenlijk de nonnen en andere medewerkers geen kennis hebben van de ziektebeelden. Er is ook van niemand bekend welke ziektebeeld ze hebben en vaak niet eens de basis gegevens zoals hoe oud of waar vandaan. De kinderen zijn verstoten en daar anoniem gebracht of gevonden op straat. Echt de omstandigheden hebben mij aangenaam verrast, het is schoon en de kinderen hebben bedden en rolstoelen! Er is zelfs een soort therapiezaal waar een zuster met de kinderen oefeningen doet om hen lichamelijke aspect te verbeteren. Ik heb echt een super ochtend gehad. Ik heb met de kinderen gespeeld, gelopen, geoefend, gegeten,tandjes gepoetst, luiers verschoond en ze naar bed gebracht. Dit is echt helemaal mijn ding! Uiteraard vind ik sommige dingen lastig. Er is bijvoorbeeld een jongetje die onwijs autistisch is en iedereen slaat, bijt en schopt. Niemand heeft de kennis om hem op de juiste manier te begeleiden dus wordt hij eigenlijk aan zijn lot over gelaten. Voor hem is dat natuurlijk vervelend maar andere kinderen zijn hier de dupe van. Ach voor mij een super uitdaging om wat van mijn kennis over te brengen aan de zusters en hopelijk stappen de goede richting op te maken met deze kleine draak! Dat wordt mijn doel deze komende weken. Al met al een geweldige start van mijn avontuur in Peru. Nu ga ik proberen een warme douche te nemen want ik ben bijna onderkoeld..... En vanavond gaan we lekker sushi eten in het centrum. Adios!